Wiersz „Ho, mia kor’” („O, serce me”) to jeden z trzech utworów poetyckich opublikowanych przez Zamenhofa w „Unua libro” w 1887 r. Autorem Przekładu jest Leonia Fruchtówna.
Ho, mia kor’, ne batu maltrankvile,
El mia brusto nun ne saltu for!
Jam teni min ne povas mi facile
Ho, mia kor’!
Ho, mia kor’! Post longa laborado
Ĉu mi ne venkos[1]W oryginale „vinkos” (zwyciężę); później słowo zamieniono na „venkos” en decida hor’!
Sufiĉe! trankviliĝu de l’ batado,
Ho, mia kor’!
O serce me! nie bij jak dzwon na trwogę,
Nie skacz, jakby ci w piersiach było źle,
Spokojnym być ja dłużej już nie mogę,
O serce me!
O serce me! płonneż me trudy, znoje?
Zwycięstwo ich już nie nagrodzi? Nie?
Zmilknij! Już dość! Rzuć walki niepokoje!
O serce me!
Źródło oryginału: L. L. Zamenhof: Международный языкъ. Предисловіе и полный учебникъ, Warszawa 1887, s. 23.
Źródło przekładu Leonii Fruchtówny: Pola Esperantisto, listopad 1929. Rok XXIII, nr 11, s. 148.
Przypisy
| ↑1 | W oryginale „vinkos” (zwyciężę); później słowo zamieniono na „venkos” |
|---|