126 lat temu urodził się Julio Baghy, jeden z najpłodniejszych pisarzy esperanckich okresu międzywojennego i powojennego. Na świat przyszedł w 1891 r. w węgierskim Segedynie w rodzinie aktorskiej. Esperanto poznał w 1911 r. Podczas I wojny światowej Baghy spędził 6 lat jako jeniec wojenny na Syberii, gdzie rozpoczął działalność esperancką. Pobyt w Rosji wywarł ogromny wpływ na jego późniejszą twórczość.
Po powrocie do Europy w 1920 r. prowadził liczne kursy esperanta, był współzałożycielem ważnego czasopisma „Literatura Mondo” i autorem powieści, nowel, dramatów i przede wszystkim wierszy, w sumie 18 książek. Karierę pisarską rozpoczął tomem poezji „Obok życia” (1922). Powieści „Ofiary” (1925) i „Na krwawej ziemi” (1933) nawiązują do syberyjskich doświadczeń. Najważniejsze dzieło sceniczne Baghyego to „Śniąc pod drzewem wierszy” (1958) łączące wątki biblijne z fantastyką.
Julio Baghy zmarł 18 marca 1967 r. w Budapeszcie. Jego utwory w esperanckim oryginale można znaleźć na tej stronie.