REN-Erasmus+ w Tuluzie

Tekst Pauliny Jaworskiej (BTE; Towarzystwo Przyjaciół Języka Esperanto „Torento”) o spotkaniu Erasmus+ w Tuluzie

Czego nauczyłam się w Tuluzie?

W dniach 10-15 marca dość niespodziewanie miałam okazję wzięcia udziału w szkoleniu z cyklu: Reta Edukado Nun (program Erasmus +) w Tuluzie.

Temat wiodący tej edycji cyklu REN to “kompetencje cyfrowe”, w Esperanto: “ciferecaj kompetentoj”. Szkolenie podzielone było na bloki:

Dzień 1:

część teoretyczna czyli interaktywny wykład, na temat “kompetencji cyfrowych”. Co to znaczy? Jak je i zmierzyć? Jakie są różnice między słowami: wiedza, kompetencja i umiejętność? Okazuje się, że można sprawdzić swój poziom wykonując test, który jest przygotowany w wielu językach na stronach UE.
burza mózgów, podczas której stworzyliśmy listę tematów prezentacji związanych z kompetencjami cyfrowymi. Wyznaczono grupy robocze i każdej został przypisany jeden temat,
praca nad prezentacjami w grupach.

Dzień 2:

rano ciąg dalszy grupowej pracy nad prezentacjami,

po południu przedstawienie opracowanego tematu na platformie zoom.

Dzień 3:

retrokuplado – czyli tzw. feedback. Wspólne podsumowanie i omówienie spostrzeżeń z naszej pracy; trudności, pozytywów, zaskoczeń, wniosków.

Szkolenie było bardzo wartościowe. Nie chodzi tylko o temat sam w sobie. Jako osoba pracująca na co dzień z komputerem jakieś tam umiejętności cyfrowe posiadam. Jednak i na tym polu jest nad czym popracować, i to na pewno sobie podczas szkolenia uświadomiłam. Ważną częścią tego szkolenia było końcowe podsumowanie tzw. “retrokuplado”. Dla mnie było to coś nowego i mocno zapadło mi w pamięć, nie spodziewałam się tylu różnych informacji.

Oto część z naszych spostrzeżeń:

praca w grupach ma swoją specyfikę. Dobrze jest na początku rozeznać się, w jaki sposób najlepiej pracują pozostali członkowie. Są osoby bardzo interaktywne, które są wydajne przy ciągłej wymianie myśli, ale też są takie osoby, które potrzebują skupienia i czasowej pracy w samotności. Jeśli masz świadomość, że twój sposób działania jest specyficzny, pamiętaj, aby zakomunikować to pozostałym osobom w grupie, żeby lepiej zaplanować pracę.
podczas pracy z innymi osobami zawsze się czegoś nowego uczymy. Możemy podpatrzeć nieznane nam funkcje programów lub sposoby pracy. Świetnym przykładem tego była współpraca w mojej grupie: Paulina + Michael-Boris + Roberto. Michael-Boris, który wcześniej brał udział w innych szkoleniach na temat prezentacji, przygotował nam szybko scenariusz – w arkuszu kalkulacyjnym! Minuta po minucie rozpisaliśmy części prezentacji (przywitanie, wprowadzenie, pytania do publiczności itd.), rozdzieliliśmy role, zapisaliśmy uwagi. Moim zdaniem świetna metoda.
dostaliśmy cenne wskazówki dotyczące zachowania podczas spotkań online. Jedna z grup opracowała temat: “savoir-vivre podczas wideokonferencji”. Dodatkowo doświadczyliśmy na własne uszy, co to znaczy zbyt gwałtownie poruszać komputerem, podczas prezentacji.
dobrą praktyką jest przygotowanie sobie wcześniej na kartce małego słowniczka z trudniejszymi wyrazami, jeśli mamy spotkanie w języku obcym. Oczywiście słowniczek należy mieć przy sobie podczas prezentacji.
ostatnim spostrzeżeniem jest to, że w języku esperanckim można się uczyć czegoś innego niż Esperanta. Niby to oczywiste, a jednak nowe.

Ostatniego dnia mieliśmy okazję zwiedzić Centrum Kultury Bellegarde, które funkcjonuje podobnie trochę, jak nasze Miejskie Domy Kultury. W centrum tym przygotowano przeróżne sale komputerowe, sale do tańca, mały teatr, studio nagrań, pomieszczenia wielofunkcyjne, biura. Prowadzone są zajęcia dla mieszkańców w każdym wieku, a zatrudnieni profesjonaliści pomagają zdobywać nowe umiejętności. Na przykład można skorzystać z sali wyposażonej w sprzęt i oprogramowanie do obróbki obrazu i przy pomocy pracowników nauczyć się tworzyć własne filmy. Dwaj panowie, którzy nas oprowadzali po centrum opowiedzieli też o swoich doświadczeniach z pracy z osobami wykluczonymi cyfrowo. Z ich obserwacji wynika, że zajęcia w grupach dla początkujących są bardzo mało efektywne, ponieważ rzadko kiedy w takiej grupie osoby mają podobny poziom. Niektórych trzeba nauczyć jak trzymać myszkę, inni natomiast nie potrafią wydrukować dokumentu. Dlatego też postanowiono tam, aby każda osoba potrzebująca wsparcia w nauce obsługi komputera dostawała swojego osobistego asystenta. Dzięki temu nie ma powszechnego wcześniej zniechęcenia części kursantów, ponieważ poziom kursu był zupełnie odstający od ich potrzeb.

Po zwiedzaniu Centrum Bellegarde i ostatniej kawie z croissantem trzeba było wracać do domu.

Tuluza to piękne miasto we Francji, nieco bardziej wysunięte na południe niż Gdańsk, więc i wiosna była już tam bardziej wyczuwalna. Podczas pobytu był również czas na spacery, zwiedzanie, próbowanie pysznego jedzenia, rozmowy, robienie zdjęć. Ciekawe, praktyczne szkolenie, pozytywni ludzie – Esperantyści oczywiście – klimatyczne uliczki starego miasta i urokliwy Kanał “du Midi” sprawiły, że wyjazd podsumowuję jako niezwykle udany.

Paulina Jaworska